غار دانیال
غار دانیال در کنار غار علیصدر و غار قوری قلعه، از بزرگ‌ترین غارهای آبی ایران است. طول این غار به ۲ هزار و ۱۵۸ متر می‌رسد و در سال ۲۰۰۸ تیم غارنوردی ایرانی و انگلیسی از آن نقشه‌برداری کردند.
این غار در ۵ کیلومتری سلمان شهر یا متل قو و در ۲ کیلومتری روستایی به نام دانیال قرار گرفته. فاصله آن تا عباس‌‌آباد ۳۵ دقیقه، تا چالوس نیم ساعت و تا تنکابن ۴۵ دقیقه است.
گفتیم غار آبی، پس از همان اول راه باید دل به آب بزنید و همینطور که منظره قشنگ غار را تماشا می‌کنید، در آب پیاده به‌راه بیفتید.
این غار اسم‌های دیگری هم دارد، مثل کردکوی، گرده کوه و چاری. ارتفاع غار از سطح دریا ۷۴ متر است و یک دالان اصلی و دو تالار بزرگ دارد. طول پاساژ اصلی که با پیچ و خم زیادی ادامه پیدا می‌کند، حدود هزار و ۵۰۰ متر و پهنای آن یک و نیم متر است. درنهایت این راهرو به چند راه باریک و کوتاه تقسیم می‌شود.
این را هم بگوییم که دمای هوای غار حدود ۲۳ درجه است و دمای آب ۱۷ درجه و هرچه جلوتر بروید هم دمای آب پایین‌تر می‌آید و هم هوا.
اگر فکر می‌کنید سختی‌ها به پایان رسیده، در اشتباه هستید. چون از این‌جا به بعد را باید در آب کم‌عمق سینه‌خیر بروید. کمی که جلوتر رفتید، هیجان بیشتر هم می‌شود، چون یا باید از یک صخره ۲ متری بالا بروید و به تالار ریزان برسید، یا باید از زیر آب غواصی کنید و به تالار برسید.
در تمام طول راه از منظره جذاب و قشنگ دیواره‌ها هیجان زده می‌شوید. اما هر چی زیبایی دیده‌اید، یک طرف و تالار ریزان یک طرف دیگر. در سقف غار آویزه‌های آهکی زیادی می‌بینید که بی‌نظیرند. از این‌جا به بعد دمای آب و هوای غار سردتر هم می‌شود.
میتوانید از همین‌جا برگردید یا این‌که باز هم ادامه بدهید. هر چی به آخرها برسید، سقف کوتاه‌تر و سنگ‌ها تیزتر می‌شوند. به سرچشمه آب نزدیک می‌شوید و دیگر از لای خاک آب می‌جوشد و بیرون می‌زند. در راه بازگشت همان راه اصلی را که آمده بودید، برگردید.
وارد شدن به غار خودش کار پرهیجانی‌ست، جایی که دیگر آسمان و آفتاب را نمی‌بینید و همه امیدتان به هدلامپ یا چراغ قوه است. حالا فکر کنید غار آبی هم باشد، یعنی نمی‌توانید کمی قدم بزنید و بعد بیایید بیرون، بلکه با سرتاپای خیس از غار برمی‌گردید. البته خوبی‌اش این است که هر جا خسته شدید، حتی بدون کمک راهنما میتوانید برگردید. یک مسیر اصلی وجود دارد و همان راه رفته را باید برگردید.
۱۰۰ متر که جلو بروید، حوضچه آب مقابل‌تان قرار می‌گیرد. شاید بتوانید تصور کنید اولین لحظه‌ای که پا‌ی‌تان را در آب سرد حوضچه می‌گذارید چه حسی دارد.
وقتی تا کمر وارد آب شوید، می‌بینید که هیچ شباهتی به حمام گرم و نرم خانه ندارد. اگرچه در حمام خانه هم نمی‌توانید تزیینات آهکی را بیبنید که چند میلیون سال قدمت دارند. در این غار قندیل‌ها و شکستگی‌هایی روی سقف وجود دارد که هر یک سانتی‌مترشان، صدها سال گذشته تا ساخته شوند. حوضچه را که پشت سر بگذارید و ۳۰۰ متر جلو بروید، به تالار خفاش می‌رسید.
این قسمت ماجرا را شاید دوست نداشته باشید، در این تالار باید از تپه‌هایی که با فضله خفاش پوشیده شده و اتفاقا لغزنده هم هست، بالا بروید. به بالای تپه که برسید، بالا را نگاه کنید و خفاش‌ها را ببینید که بی‌حرکت خوابیده‌اند.
اتفاق بدی که افتاده این است که در این سال‌ها گردشگران زیادی به غار رفته‌اند، به خفاش‌ها چیز پرت کردهاند و اذیت‌شان کردهاند و آرامش محل زندگی آنها را به‌هم زده‌‌اند. به همین دلیل هم جمعیتشان در مقایسه با قبل خیلی کمتر شده.
با بوی ناخوشایندی که این تالار دارد، احتمالا خودتان هم دوست دارید زود از آن بگذرید، پس وقتتان را با سنگ زدن به خفاش‌ها تلف نکنید. در این غار بجز خفاش، پشه، قورباغه و خرچنگ هم زندگی می‌کنند.
وسایل مورد نیاز
اگر چکمه بلند بپوشید، راحت‌تر در آب راه می‌روید. وسایل‌تان را هم توی کوله پشتی بریزید که دستتان آزاد باشد. کلاه ایمنی، ۲ تا هد لامپ ضدآب با باتری اضافه یادتان نرود. لباس کافی بپوشید، اما به‌هرحال دمای هوا و آب پایین است و ممکن است احساس سرما کنید. از غار که بیرون آمدید، باید لباس عوض کنید، پس یک دست کامل لباس اضافه بردارید.
اگر دستکش کار دستتان کنید، راحت میتوانید از صخره‌ها بالا بروید. جعبه کمک‌های اولیه، آب و غذای سبک هم بد نیست همراهتان باشد. حرفه‌ای‌ها حدود ۳ساعت و نیم برای دیدن غار دانیال زمان لازم دارند. اما ما و شما که حرفه‌ای نیستیم؛ پس بسته به این‌که تا کجا جلو بریم، حدود پنج تا هفت ساعت زمان نیاز داریم یا که کلا می‌توانیم بی‌خیال شویم و برگردیم.